sypać I
rzucać czymś sypkim
Żaden pan nigdy przyjąć nie chciałby do ręki Strzelby, którą zhańbiono, sypiąc w nią śrut cienki! (I) Mieszkałam w pałacyku, tuż nad Newą rzeką, Niezbyt blisko od miasta i niezbyt daleko, Na niewielkim, umyślnie sypanym pagórku (II). Czerpie z sita i sypie na skrzydła i głowy Ręką jak perły białą gęsty grad perłowy Krup jęczmiennych (V) Wznosi się, jak ruchoma piramida toczy, Łbem grunt wierci, z nóg piasek sypie gwiazdom w oczy (X) Kuchciki sypią w ogień suche pęki łomu (XI).
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Jakość i stan ↔ Cechy fizyczne i chemiczne